Çocukluk dönemlerini minyatüre yansıtıyor

1

BEĞENDİM

ABONE OL

News

1

Şükran Rençber

Balıkesir’de yaşayan 44 yaşındaki Yasemin Kara, çocukluğunda merak sarıp başladığı minyatür sanatını meslek haline getirdi. İstasyon şefi olan babasını kaybettikten sonra minyatüre daha da sarıldığını söyleyen Kara, geçmişle bağ kurarak geleceğe umutla baktığını ve minyatür sanatının kendisine huzur verdiğini anlattı.

Hevesle başladığı minyatür yapımına tutkuyla bağlanan Kara’nın bin bir zahmetle yaptığı minyatürler görenlerin beğenisini topluyor. Zamanının büyük bir bölümünü kendisine ait alanda minyatür yapımına harcayan Yasemin Kara sergi açmak istiyor.

Çocukluğunda görüp etkilendiği tarihi eserleri, aklında kalan mimari yapıları ve çevresinde anlatılanlardan yola çıkarak o dönemi minyatürlere yansıtan Yasemin Kara, minyatürleri önceleri ölçeksiz rastgele yaptığını, şimdi ise tam ölçek kullandığını söyledi.

Kara, minyatürlerinde 80’li ve 90’lı yılların ev yaşantısını, sofra adabını, misafir kültürünü, geleneksel yemekleri ile kıyafetlerini yansıttığını belirtti.

“Çocukluğumu ve anılarımı canlandırmak istedim”

“Eğitim almadan çocukluğumdan beri yapıyorum. Tabi yaparken minyatür olduğunu bilmiyordum. Kafama göre yapıyordum. İlk eserim, annemin yeni gelinken odası ve eşyalarıydı, bire bir aynısını yaptım. Son eserim sobalı bir oda. Yaşadığım dönemi yansıtmak ve bir anı bırakmak iyi hissettiriyor. Ailemin desteği ile tutkum daha da arttı. Babam en büyük destekçimdi. Nasıl yapmam gerektiği konusunda fikir veriyordu ve babamı 7 yıl önce kaybettim. Ara verdiğim dönem oldu fakat çevrem, babam ile olan anılarımı yaşatmamın bana iyi hissettireciğini, tıpkı benim gibi birçok kişinin de anılarını yaşatmak isteyeceğini söyleyerek beni teşvik etti.”

Sergi açmayı planlıyor

Kullandığı malzemelerin; ahşap, seramik hamuru, çömlek çamuru, maket bıçağı, yapıştırıcılar ve boyalar olduğunu belirten Kara, elle yapılan tüm teknikleri kullandığını, ayrıca 3D yazıcıyla yaptığı ürünlerin de olduğunu aktardı.

Sosyal medyada “minyatür sokağı” sayfasını açan Kara, ziyaretçilerin beğenisi üzerine satışa da başladığını söyledi. Oğlu ile birlikte çalıştığını belirten Kara, “Oğlum 3D ürünleri yapıyor. Bilgisayarlı olan işleri ben beceremiyorum. 3D yazıcılar aldık ve istediğimiz eşyanın çizimini yapıyoruz. Çizdiğimiz ürünleri yazıcıyla basıyoruz. Şimdilik bu şekilde devam edeceğim. Stok yapabilirsem sergi açmayı da isterim” dedi.

“Yaşantımızı anlatıyorum”

Hiçbir araştırma yapmadan sadece kendi gördüğü, yaşadığı ve hatırladığı kadarıyla o dönemleri ürünlerine yansıttığını belirten Kara, “Herkesin yaşadığı şeyler, o nedenle çok düşünmeme gerek kalmıyor. Mesela yere uzanmış ders çalışan bir çocuk. O yıllarda herkesin yaşantısı aynı olduğu için çok zor olmuyor” dedi.

Yapımında zorlandığı eserin tren istasyonu olduğunu çünkü istasyona ait hiçbir fotoğrafın bulunmadığını anlatan Kara, yapımı 2 ayı aşkın süren ürününe ilişkin de şunları söyledi: “Tren istasyonu… Babam o istasyonun şefiydi ve ben orada doğdum, çocukluğumun en güzel ve en özel dönemiydi. O anları yansıtmak kendimi iyi hissettirdi.”

“Nostalji anılarımızdır”

Kara, babası dışında ilham aldığı diğer kişinin de Sezgin Özçelik olduğunu şu sözlerle aktardı: “Bu işin duayeni, gerçek bir sanatçı ve göz önünde olmayı sevmiyor. O yüzden kimse tanımaz.  Sadece bu işe gönül vermiş insanlarla çalışır ve ben de bunlardan biriyim. Ona çok şey borçluyum.”

Kara, kendi ürettiği kerpiçlerle köy evleri yapmak, köy yaşantısını yansıtmak istediğini de ifade etti:

“Köy kahvesi, köy camisi, köy meydanı, çeşmesi, bunları yansıtmak istiyorum. Nostaljik demek eski demek değil. Kıymetli, unutulmaz anılarım varsa nostaljidir. Ama ben sadece nostaljik çalışmalar yapmıyorum. Talep olması durumunda modern eşya çalışması da yapıyorum.”

“Bu sanat hak ettiği değeri bulsun isterim”

Kara, minyatürü yaparken çevresinde bulunan insanların tepkilerini de değerlendirdi: “En büyük tepkileri şaşırmak, bazıları inanmıyor evime gelip bakıyorlar.”

Yaptığı minyatürlerin kendisinde bıraktığı etkiyi de “huzur” diye özetleyen Kara, “Bu sanat dünyada çok gelişmiş ama ülkemizde yeteri kadar bilinmiyor. Hak ettiği değeri bulmasını, mesela meslek liselerinde, üniversitelerde ders olarak öğretilmesini çok isterim” dedi.