Kayıp yakınlarının kesintisiz eylemi on beş yaşına girdi
Kayıp yakınlarının kesintisiz eylemi on beş yaşına girdi
Galatasaray Meydanı'nda Cumartesi Annelerinin gerçekleştirdikleri eyleme destek olmak isteyen bir grup kayıp yakınının Diyarbakır’ın Bağlar ilçesinde bulunan Koşuyolu Parkı'nda 2009 yılında başladıkları oturma eylemi, 15 yaşına girdi.
“Cumartesi Annelerinin” İstanbul Galatasaray Meydanı’nda gerçekleştirdikleri eyleme destek olmak amacıyla 2009 yılında Diyarbakır’da başlatılan “kayıp yakınları” eylemi 15’inci yaşına ulaştı. Her hafta Yaşam Hakkı Anıtı önünde düzenlenen eylemde basın açıklaması yapılıyor ve kaybedilen bir insanın hikayesi anlatılıyor. Sadece 15 Temmuz 2016 darbe girişimi sonrasında ilan edilen OHAL döneminde getirilen yasak nedeniyle Park yerine İnsan Hakları Derneği Diyarbakır Şubesi’ne taşınan eylem, pandemi sırasındaki sokağa çıkma yasakları sırasında ise video konferans ile gerçekleştirildi.
Ercan Yılmaz
Eylemin 15. yaşına girmesini 9. Köy’e değerlendiren İnsan Hakları Derneği (İHD) Diyarbakır Şubesi Başkanı Ercan Yılmaz, “2009 yılında Diyarbakır’da arkadaşlarımız Galatasaray Meydanı’ndaki annelere destek olmak amacıyla Koşuyolu Parkı Yaşam Hakkı Anıtı önünde özellikle bölgede yaşanan faili meçhul cinayetlere dikkat çekmek üzere oturma eylemine başladılar. O günden bu yana kesintisiz bir şekilde yaklaşık 15 yıldır da devam ediyor. Bir dönem OHAL uygulamaları nedeniyle Koşuyolu Parkına girişimiz engellendiği için şube binasında eylemimizi gerçekleştirmek durumunda kaldık. Pandemi döneminde ise sağlık tedbirleri nedeniyle video konferans şeklinde her hafta yine bir kayıp hikayesini paylaşarak bu eylemimizi sürdürdük” dedi.
Cumartesi eylemlerinin bir insan hakları kürsüsüne dönüştüğünü aktaran Yılmaz, “Diyarbakır uzun yıllardır hem siyasetin hem de sivil toplum örgütlerinin merkezi konumunda bir şehir. Siyaset açısından da baktığımız zaman birçok meselelerin çözümü ve çözümsüzlüğü Diyarbakır’daki politikalara bağlı. Dolayısıyla Diyarbakır’dan söylenilen sözün Türkiye kamuoyuna daha hızlı bir şekilde yayılma durumu olduğu için bazı kayıp yakınları burada eylemlerin gerçekleştiriyorlar ve buradaki cumartesi eylemlerine katılıyorlar” ifadesini kullandı.
“Mezarına gidebileceğim bir baba istiyorum…”
15 yıldır her hafta babasının akıbetini sormak için Yaşam Hakkı Anıtı önüne gelenlerden Aynur Ayşin, 9. Köy’e ”1994 yılında babam Mehmet Can Ayşin, Lice’deki evimizde gözaltına alındı. O günden sonra babamdan bir haber alamadım ve onu her hafta aramaya, bu meydanda akıbetini sormaya devam ediyorum” dedi.
Hafıza Merkezi verilerine göre 12 Eylül 1980 darbesinde bugüne kadar 1352 kişi gözaltında kaybedildi. Bu kayıplardan biri olan Mehmet Özdemir, 27 Aralık 1997 tarihinde Diyarbakır’da gözaltına alındı ve daha sonra ise kendisinden hiçbir haber alınamadı. Babası kaybedildiğinde bir buçuk yaşında olduğunu anlatan Sozdar Özdemir, “Annem ve abimden sonra nöbet sırası bana geldi. 3-4 yıldır her hafta geliyorum ve gücüm yettiği sürece gelmeye devam edeceğim. Bir kemik istiyorum, bir mezar istiyorum. Mezarına gidebileceğim bir baba istiyorum. Belki sağ değil ama kemiğini istiyorum, mezarını istiyorum bu umutla yaşıyorum” diye konuştu.
Özdemir, “Benim annem hamileyken babam kayboldu, İlkin sorduklarında gözaltında olduğunu söylediler ama daha sonrasında inkâr ettiler. O günden beridir arıyoruz, daha da bulamamışız” dedi.
Görseller değişirken talepler değişmiyor
Kayıp yakınları ile ilgili görsel çalışmalar yapan İHD Diyarbakır Şubesi dokümantasyon sorumlusu Aydın Atay da, “Kayıp yakınları kayıplarının yeni bir fotoğrafını bulunca hemen getiriyor ve yeniliyoruz. Kimi zaman yeni görseller ve pankartlar hazırlıyoruz. Görseller değişirken, talepler hiçbir zaman değişmiyor. Tek bir talep var o da, ‘Kayıplar bulunsun, failler yargılansın’” diye konuştu.
Veri politikasındaki amaçlarla sınırlı ve mevzuata uygun şekilde çerez konumlandırmaktayız. KVKK uyarıları ve detaylar için veri politikamızı inceleyebilirsiniz.