Anasayfa / Gündem / Malatya’da engelliler deprem konutlarında öncelik istiyor

9.Köy
Gündem
Malatya’da engelliler deprem konutlarında öncelik istiyor

3913 kez okundu | Yayınlanma : 8 Nisan 2024 18:34
Güncelleme: 8 Nisan 2024 18:34

Malatya’da engelliler deprem konutlarında öncelik istiyor

Malatya'da depremde en çok mağdur olan kesimler arasındaki engelli toplumu, deprem konutlarında öncelik istiyor. Depremin üzerinden 1 yıldan fazla geçmesine rağmen, pek çok ağır engelli bireyin hala konteynerlerde kalmaya devam ettiğini söyleyen ve kendisi de bedensel engelli olan aktivist Ali Haydar Koyun, Malatya'daki engellilerin sorunlarını 9. Köy'e anlattı; çözüm ve TOKİ konutları kura çekiminde öncelik talep etti.

ABONE OL

News

8 Nisan 2024 18:34

BEĞENDİM

ABONE OL

News

Belgizar Abiri Şimşek

Malatya’da engelli bireyler, depremin üzerinden 1 yıldan fazla geçmiş olmasına rağmen hala sorunlarının çözülmemiş olmasından dertli. Kendisi de bedensel engelli olan aktivist Ali Haydar Koyun, özellikle hala konteynerlerde kalmak zorunda olan engelli bireylerin tuvaletleri kullanmakta, banyo yapmakta büyük zorluk çektiklerini belirterek, “Tekerlikli sandalyeler o lavabolara sığmıyor. O dar yerde banyo da yapılamıyor” dedi.

Koyun, TOKİ deprem konut kurasında ağır engelli vatandaşlara öncelik verilmesini istedi.

9. Köy’e yaptığı açıklamada deprem öncesinde Malatya’da yaklaşık 90 bin engelli bireyin yaşadığını, bu sayının deprem kayıpları ve göçle beraber düştüğünü söyledi.

Koyun, Malatya’daki deprem sırasında engelli bir vatandaş olarak kendisinin yaşadıklarını şu sözlerle anlattı:

“Tarihte eşi benzeri olmayan büyük bir felaket yaşadık. Kısa süreli depremler değildi, 1 dakikanın üstündeydi. Bunu yaşamayan insana anlatamayız. Gece 4.17’de depremle uyandık. Binanın üstümüze yıkılacağını sandık. O korku, bağırtı, gürültü ve tabii bedensel engelli oluşumuz, kaçamayacak durumda olmamız stres yarattı bizde. Yoğun kar nedeniyle evden çıkacak durumda değildik. Birçok engelli arkadaşımızın evi yıkıldı. Bizim gibi evi yıkılmayanlarda dışarı çıkamadı. Çıksak gidecek yerimiz yok. Yürüyemediğim için ben çıkamadım, ben çıkamayınca annem ve kardeşim de beni bırakıp çıkamadı. 9 saat aradan sonra 2. büyük deprem olduktan sonra evde kalamayacağımızı anladık ve çıktık.“

“Kimi sağlam kalan okullara kimi de parklara sığındı”

Engellilerin kriz durumunda gidebilecekleri bir yer olmadığı için evinin yakınındaki parkta tekerlekli sandalyede bir gece kaldığını söyleyen Koyun, “Birçok engelli arkadaşımız aynı olayı yaşadı. Kimisi okullara, kimisi sosyal tesislere kimisi de parklarda kaldı. Peki kurtulduk mu? Hayır, ben dahil en büyük sorunumuz ağır bedensel engelli olanlarımız tuvalet ihtiyacımızı karşılayamadık. Günlerce insanlar bu ihtiyaçlarını gideremedi. Bu yüzden yemek yemedi, su içmedi. İnsanlara anlattığımız zaman empati kuramıyorlar. Bunu yaşayan bilir. Arkadaşlarımızın birçoğunda böbrek ve bağırsak rahatsızlığı başladı” dedi.

Engellilerin önce çadır, ardından konteynerde yaşamak durumunda kaldığını belirten Koyun, birçok engellinin enkazda tekerlekli sandalyesinin kaldığını, enkaz halindeki evlerden çıkarken koltuk değneklerini alamadıklarını, işitme cihazlarını kaybettiklerini ve depremin üzerinden 1 yıldan fazla geçmesine rağmen yaşanan sorunların da devam ettiğini bildirdi:

“Nereden baksanız depremin üzerinden 14 ay geçti. Halen problemlerin büyük çoğunluğu devam ediyor. Çadırda kalan arkadaşımız yok ama konteynerlerde engelli arkadaşlarımıza göre değil. 21 metrekarenin içinde hayat olmaz, hayat sürdürülemez. Özellikle ağır durumda olan, yatalak değimiz arkadaşlarımız o 21 metrekarenin içine nasıl girip nasıl çıksın? Orada ufacık bir alanda oluşturulan banyo ve lavaboyu kullansın? Bunu yetkililere anlatmaya, mümkün olduğunca sesimizi duyurmaya çalışıyoruz. Yani, artık bu son olsun. İstanbul, Van, Elazığ depremi son olmadı artık bu son olsun.”

“Malatya erişilebilir bir kent değil”

Malatya’da kamu binalarının büyük çoğunluğunun engelliler için erişilebilir olmadığını da anlatan Koyun, “Malatya’da bin tane kamu binası varsa bunun içinde 10 tanesinin kendisini düzeltmesi yetmez, engelli vatandaşın ihtiyacını karşılamaz. Sosyal tesislerimiz sağlıklı, erişilebilir ve ulaşılabilir olmuş olsaydı hayatta kalan engelli arkadaşlarımız büyük problemler yaşamazdı. Ne tuvalet giderme korkusu ne de beslenme korkusu yaşarlardı” dedi.