Umut olmuştu, unutuldu: Engelli Ressam Muhammet Yalçın sessiz ve desteksiz

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Zeynep Koç

Ankara’nın Altındağ ilçesinde yaşayan zihinsel engelli Muhammed Yalçın, 2009’da başladığı resim serüveniyle, yalnız tuvalleri değil hayatını renklendirdi. Muhammed’in resme olan yeteneği, eğitim aldığı özel uygulama okulunu ziyarete gelen Ressam Harun Antakyalı tarafından keşfedildi. Muhammed, okuldan mezun olduktan sonra öğretmenlerinin teşvikiyle Antakyalı’nın atölyesinde 1 yıl resim eğitimi aldı. Sanatına evinin bir odasına kurduğu atölyeyle devam eden Muhammed, resim yapacak tuvali kalmadığında evin duvarlarını boyamaya başladı. Yaşadığı evin iç ve dış duvarlarını resmeden Muhammed, bu noktada ilgi görmeye başladı. Akın akın gelen ziyaretçileri yeteneğiyle kendine hayran bıraktı. 7-8 yıl önce gazetelere televizyonlara haber oldu. Ancak bu ilgi zamanla azalmaya başladı. Ne açtığı sergilerde resimleri satıldı ne de atölye desteği aldı. Baba Hasan Yalçın ise “Ülkemizde sanata destek yok” diyerek üzüldüğünü ifade etti.

Hasan Yalçın

“Yeteneği dünya çapında ama resimden vazgeçmek üzere”

Muhammed’in sanatını sürdürebilmesi için yıllarca desteğini esirgemeyen Baba Yalçın, “Harun Antakyalı, Muhammed ile birlikte toplam 4 engelli çocuğu atölyesine aldı. İmkansızlıklar neticesinde çocuklar resim yapmayı bırakıp sokakta gezmeye başladı. O çocukların içinden sadece Muhammed kalmıştı. Muhammed ise resim mevzusunu tamamen bitirmek üzere” sözleriyle umudunun bittiğini belirtti. Baba Yalçın, Antakyalı’nın Muhammed’in yeteneğini “Türkiye’de birinci, dünyada üçüncü” sözleriyle tanımladığını aktararak, oğlunun yurtdışında ülkeyi temsil edecek potansiyele rağmen destek göremediğini dile getirdi.

“Sadece engelli haftasında hatırlıyorlar”

Baba Yalçın, 2012 yılında Japonya’dan gelen ressamların evi ziyaret ettiklerinde hayranlıklarını gizleyemediklerini anlattı. “Bu ressamlar da engelli çocuklarla çalışıyormuş. Muhammed bu işi aşmış, buraya devletin sahip çıkması ve koruma altına alınarak Muhammed’in müzesi olması gerek” dediklerini aktaran Yalçın, gelen her ziyaretçinin benzer düşünceleri paylaştığını, özellikle yabancı turistlerin evi ilk gördüklerinde müze sandıklarını söyledi.

Yıllardır süren çabanın karşılıksız kaldığını dile getiren Baba Yalçın, “Müze olması bir kenara, biz bir atölye bile kurduramadık. Çalmadığımız kapı kalmadı” dedi. Muhammed’in hak ettiği desteği ve ilgiyi almadığını vurgularken, “Kurumlar engelliler haftasında Muhammed’in resimlerini sergileyebilmesi için çağırıyorlar. Fakat yalnızca engelliler haftasında hatırlanıyoruz. Sonrasında ise unutulup gidiyoruz” sözleriyle sitem etti.

İlk zamanlar kamuoyunun meraklı gözlerini üzerine toplayan Muhammed, ilginin azalması ve destek görememesi nedeniyle zamanla resim yapmaktan uzaklaştı. Tuvallere yapılan resimlerin artık eve sığmaz hale geldiğini belirten Baba Yalçın, sergilerde ilgi görmediğini şu ifadelerle anlattı: “Bazı sergilerde hiç satış olmazken, bazılarında birkaç tane satış oluyor. Tabloların fiyatını duyduklarında, ‘O fiyata resim olur mu?’ diyorlar. Zaten resim için kullanılan malzeme parası o fiyat. Sadece Muhammed özelinde söylemiyorum, çoğu ressam aynı durumda. Emeklerinin karşılığını alamıyorlar bu da ülkemizin sanata olan bakışını gösteriyor. Kimsenin emeğe ve sanata saygısı yok.”